Arguing with my brain

Habang naglalakad ako sa hallway ng Arts Building, napalingon ako sa bulletin ng DepComm. "SIYETTT!" Ayun oh, Requirements in Application for Graduation. Wew, saya ko eh. Di ko pala alam, dito magsisimula kalbaryo ko.

Una. Sept. 24 ang deadline ng submission. Pumunta ako sa Rizal High ng Wednesday para kunin ang Form 137 ko. Ayun! Makukuha ko pa pla siya after 3 days. Patay na! Buti na lang mabait si Ma'am Ruth, pinayagan ako hanggang monday. Petiks mode on th go!

Pangalawa. Sure ba talaga ako? Mukhang delikado ako sa Statistic eh! Kung sino man ang nagimbento niyan, pasalamat siya at patay na siya, kung hindi ako mismo papatay sa kanya! Sana Lord, please po! :)

Pangatlo. After kung makapagtapos.. Ano na?? Dami kong plano men! Kaso, feeling ko hanggang plano na lang. Gusto ko magwork sa isang Advertising Agency o kaya sa isang production bilang editor. Pero, gusto ko din mag-ipon. Gusto ng malaking sweldo, hindi ko naman iyon agad makukuha sa Ad Agency o kaya naman sa Production house. Susmiyo, bummer sa sosyal, Tambay para sa salitang kalye. 

The other day..

Naglalakad kami. Naka-uniform ako. Nagtanong si friend, 

Friend: Lhen grad ka na ba this October?

Ako: Oo tol eh, mamimiss ko kayo *teary eye*

Friend: Bakit ganoon parang 1sy year ka lang. Tingnan mo oh, parang belong ka sa kanila!

*Sabay turo sa mga elementary students na nagtour sa FEU*

Ako: Taena mu! Buong pagkatao ko na ata kinutya mu ah! 

Friend: Hehe joke lang. Un oh, mas matangkad pa nga ata sila sayo eh! Hahahaha

Napaisip ako. Oo nga! Paano..este Ano kaya itsura ko kapag professional na ako? Mukha ba akong isang batang naka costume ng corporate dress o mukha lang nag defense ng thesis? Sabi nila, advantage ko daw eh, hindi ako magmumukang matanda. Pero mas nahihirapan nga ako lalp na ngayon, feeling ko hindi ko natatamasa iyong tamang respesto na dapat ibigay nila sa akin base sa aking edad. Halimbawa sa tricycle, tatanungin ako ni manong, "Ne, san ka?" Pero sige oks lang yan, physical lang nman iyan eh. Hindi namn nasusukat ang maturity sa physical o kaya sa edad kung hindi kung paano mag-isip ang isang tao at sa mga ginagawa niyang desisyon sa buhay niya. Parang kailan lang, naisip ko na ang salitang Move on, ay isa lamang salita kung hindi mo alam gamitin. I mean, maari na move on ka na, isa, dalawang araw, isang linggo. Pero ang tanong, na-maintain mo ba hanggang sa dulo? Iyong tipong wala na talaga at kapag nakipag relasyon ka ulit eh back to zero ka ulit? Actually wala naman talaga to konek sa topic ko pero since maturity ang gusto ko i-point out, feeling ko sa naisip kong iyon, nadagdagan ng 1% ang maturity ko. :)